Lieve allemaal, veel mensen hebben mij de afgelopen week veelvuldig gevraagd naar de MRI uitslag van mijn knie. Deze uitslag kreeg ik vorige week. De huisarts had een brief voor zich met een hele lap tekst. In het kort kwam het hier op neer; er zit een flinke scheur in de buitenste meniscus. Redelijk onlogisch want de binnenste meniscus toont sneller scheuren dan de buitenste. Er zijn cystes zichtbaar. De binnenste meniscus toont slijtage. Er is vocht in de knie te zien en ook lichte ontsteking. Er is slijtage te zien van de knie, lees artrose. Ook zijn er meerdere dode bot stukjes zichtbaar. Ik kreeg een verwijzing naar de orthopeed. Aangezien ik een paar weken terug al bij de orthopeed was voor mijn enkel van mijn omkeerplastiek heb ik hem ook benaderd voor de aanpak van dit knie probleem. Bij het eerst volgende bezoek moet ik deze MRI meenemen en gaan ze kijken wat te doen. Hij gaf al aan dat een kijkoperatie van de enkel en van de knie een waarschijnlijk vervolg was. Alleen.....wat is nu wijsheid? Eerst de enkel of eerst de knie?? De knie word natuurlijk super zwaar belast omdat al het gewicht op dit goede been terecht komt. Ik merk dat lopen wel redelijk gaat maar als ik ga zitten en daarna weer in beweging wil komen dan lijkt het alsof mijn enkel op slot zit. Alsof de botten aan elkaar zitten en lopen is dan zeer pijnlijk. Na een minuut of 10 gaat het dan wel weer. Mijn knie hindert vooral met traplopen. Treetje voor treetje is het vandaag de dag. En onverwachte draai bewegingen zijn ook niet handig.
Overleg
De artsen hebben overleg gehad over mijn enkel en ze willen een MRI van deze hebben en naar aanleiding hier van gaan ze beslissen wat ze gaan doen. Meteen na deze MRI word er een afspraak ingepland bij de arts. Bij deze afspraak wordt meteen naar mijn knie gekeken.
Cardioloog
Deze week ben ik ook gebeld door de cardioloog. Ik had medicatie gekregen om het vocht uit mijn longen te verminderen.
Maar dezelfde avond kreeg ik een mail van de nefroloog dat ik NIET mocht beginnen met deze medicatie omdat het nadelig voor mijn elektrolyten zou zijn. De nefroloog en cardioloog zouden samen in overleg gaan maar je snapt het al. Ze waren elkaars e-mail adres kwijt en er was nog niks afgesproken. Ik vroeg of ik niet gewoon kon wachten tot het erger werd en dan alsnog aan medicatie beginnen maar helaas. Pompfunctie is 40 en moet 55 zijn en vocht in de longen en een hoge bloedwaarde laat geen wachten toe. Ze gaan verder zoeken en ik hoor over een maand meer. Word vervolgd.
Tja wat vind ik hier nou van? En wat moet ik er mee? Simpelweg....niks....ik vind er niks van en ik hoef er niks mee. Het is zoals het is. Ja balen, dat wel maar ik heb er geen enkele invloed op. Ik zie wel hoe het gaat lopen. Het zal even behelpen zijn als eerst het ene been aan de beurt is en daarna t andere stukje been dat er überhaupt nog is. Maar met krukken lopen en veel rust doet veel.
Door het schrijven van deze blogs merk ik dat er enorm veel gebeurd bij veel mensen. Veel mensen vinden herkenning, en zien weer voor zich hoe het verleden zich in hun gedachte herhaalt. Dit is niet voor iedereen even makkelijk en soms voel ik dat ook uit de reacties die ik met veel liefde ontvang. En ik wil hier heel duidelijk aangeven dat dat MAG. Schaam je niet als het te zwaar voelt voor je. Schaam je niet om de blog te lezen als het JOUW uit komt. Lees als je je goed voelt. Of niet. Mijn verhalen mogen jouw verhalen zijn. Ik ben zelf van mening dat lezen en herbeleven van je verleden erg goed voor je verwerking kan zijn. Het verleden en je verhaal zit immers al lang in je hoofd en je hart gegrift. Erover praten of schrijven is alleen het naar buiten toe brengen van dat verhaal. Het maakt je verhaal niet erger, het is al lang onderdeel van wie je bent en geworden bent. Soms vinden mensen het moeilijk om de juiste woorden te vinden. Ik krijg van veel mensen de reactie; "jij verwoord letterlijk wat ik wil zeggen", en "op een dag hoop ik er net zo goed over te kunnen praten/schrijven als jij". Deze reactie vind ik zo oprecht prachtig. Dit betekent dat ik een klankbuis kan zijn voor jullie. Dat ik jullie hart kan beroeren en jullie gedachten aan de gang kan zetten. Gedachten die kunnen leiden tot verwerking, gedachten die herinneringen naar boven kunnen halen. Want ook de nare herinneringen die naar boven komen mogen er zijn. Een potje goed huilen kan wonderen doen. Het laat de herinnering niet verdwijnen maar het laat de herinnering wel toe in je leven van nu. En misschien geeft het op een dag zelfs een stukje acceptatie......en misschien ook niet. En dat is ook goed.
Iedereen heeft in zijn leven een rugzak net als wij, net als ik. Ik heb de laatste tijd zoveel mensen ontmoet die zoveel mee hebben gemaakt in het leven. Ja jij ja, degene die dit leest. Jij hoort daar ook bij. En ik heb intens respect voor jou. Wist je dat? En je mag er zijn met je hele rugzak vol inhoud. Net als wij, net als ik.
Door mijn openheid op deze website merk ik dat de mensen die dit lezen me anders benaderen. Mensen zijn vol begrip en ik voel me gedragen. Iets wat ik jaren lang gemist heb. Mijn verhaal is niet langer van mij alleen en dat voelt zo intens goed. Mijn verhaal begint nu een open boek te worden. Een mooi maar intens verhaal wat iedereen kan lezen. Ik hoop dat mijn verhaal bij meer mensen openheid creëert. Want lieve mensen, openheid en communicatie over dingen die je hebt mee gemaakt geeft verlichting en creëert begrip in je omgeving. Ik ben dankbaar voor al jullie berichten, reacties en lieve feedback. Blijf dat alsjeblieft doen want jullie motiveren mij om te blijven schrijven! ♥
©
Reactie plaatsen
Reacties
Sh*tsituatie😟 afwachten, wel/geen actie, onmacht, onduidelijkheid ....
En ik voel me schuldig dat ik het niet altijd aan kan om het te lezen, klinkt gemeen, jij hebt dit alles moeten doorstaan en ik hoef het alleen maar te lezen🤭 Ik kies er nu alleen voor de stukjes van het heden te lezen.😘🤞🏻🍀hou je taai. Sterkte en voor een helpende hand ben ik vlakbij😘
Dank je lieve Lysette. ❤
Pff. wat een week !! Je bent een prachtig mens. Zo sterk 💪 respect 😘
En weet je wat ik nou zo goed van je vind? Dat je ondanks alles altijd zo positief overkomt en toch een uur met ons komt zingen. Respect!! Ik vind het fijn dat je erbij was. Goed weekend sterke vrouw😘
Lieve Lysette, wat heb je dit weer mooi opgeschreven. Respect.
En ik hoop dat de cardioloog en de cardioloog en ook de orthopeed jouw puzzelstukjes snel in elkaar zetten en gun je alle geduld als het langer duurt.
😗💪
Tjee meis dat is wel weer een tegenvaller , en je blijft zo positief petje af hoor . Je bent zo’n sterke lieve vrouw.het leert mij klagen helpt niet maak er iets moois van 😁😘😘
Knuf
Sterkte en heel veel succes!🍀
Een heftige uitslag van de onderzoeken.! Je krijgt het wel voor de kiezen.Ondanks alles blijf je positief. ik vind je kei!
Blijf schrijven Lisette. Ik lees jouw verhalen graag want daardoor zie ik hoeveel jij hebt meegemaakt en ook nu meemaakt. Ik won ver weg en vind het super fijn jou nog beter te leren kunnen. Hugs Ciska