5. Soms zijn er van die dagen..

Je kent het wel, van die dagen.... Dagen waarin je je doodmoe voelt. Dagen waarop je je nog slechter dan anders voelt. Koortsig, dag in dag uit. Je hele lichaam doet pijn. Je spieren en gewrichten steken. Krijg je griep? Maar het duurt nu al een dag of 10....Je doet weinig en tóch ben je dood en doodmoe. Je hebt een bonkende hoofdpijn. Bij elke stap die je zet voel je de bonkende pijn in je hoofd toenemen. Je ogen branden continu en je hebt een bobbel in je nek. Een klier? Het zal wel.... Je bent misselijk van vermoeidheid en je hebt ook nog eens duizend dingen aan je hoofd. Belangrijke beslissingen die genomen moeten worden, maar die wel enige overdenking nodig hebben. Dagelijkse beslommeringen van het gezin. De kinderen die vakantie hebben en vrienden en vriendinnen van hen die hier ivm carnaval logeren. Met een half oor slapen om te luisteren of ze weer veilig thuis komen. Torenhoge wasmanden, een corona virus wat ineens in Tilburg is. Mijn lage weerstand die dan toch een belemmerende factor in deze is. Een hart- en nierpatiënt wil geen griep of corona krijgen. Heb ik eigenlijk wel iets extra's in huis? Mocht er iemand van ons ziek worden?                               

Wallen die onder mijn ogen zitten. Donkere kringen die steeds dieper worden.

Ken je dit? Ik ook, dit waren mijn afgelopen dagen. Mijn hoofd maalt en maalt. Is niet uit te zetten. Het wil maar door gaan met denken en stopt zelfs 's nachts niet. Wat is er toch met mijn lichaam aan de hand?

En dan ineens is het alweer zaterdag. Ik heb geen puf, geen energie, ik ben leeg en moe. Misselijk van vermoeidheid tik ik deze woorden. Deze week even niet meer dan dit...sorry, ook dit hoort erbij. ©

Liefs van mij