Het verleden
Als blaadjes die vallen, zo voelt soms een herinnering aan vroeger. Ze dwarrelen constant door je hoofd, soms wat chaotisch, soms wat meer in een vast ritme. Soms dwarrelen ze ineens voorbij als je er niet meer aan herinnerd wilt worden, Soms probeer je juist krampachtig een herinnering tevoorschijn te halen maar dan lukt het je simpelweg niet. Wat zou het fijn zijn om deze herinneringen te ordenen. Om ze in een lade in je hoofd te kunnen stoppen. Om ze nog eens terug te kunnen lezen wanneer jij dat wilt. En op een moment dat je zelf kiest. Wat kan het fijn zijn om herkenning te vinden in mijn verhalen. Om herinneringen te hebben aan jouw nare momenten in dit leven. Of misschien juist bijzonder mooie momenten uit die periode?
Soms... overvalt mij tijdens het schrijven een gevoel van verdriet, een gevoel van herbeleving. En dat mag. Want eigenlijk is 33 jaar helemaal niet lang geleden. Als je nog maar 11 bent en zoveel mee maakt in een korte tijd, als je geconfronteerd word met ziekte en dood, met eenzaamheid, dan is het zo logisch dat je dat de rest van je leven met je meedraagt . Ik ben trots op mijn website, trots op mijn verhalen, ze horen bij mij. Na enorm lang nadenken over hoe ik dit het beste vorm kon geven is hier dan eindelijk mijn creatie; bovenopeenvoetstuk.nl. Mijn verhalen zijn niet altijd chronologisch, net als de herinneringen in mijn hoofd. Maar alles wat je leest is echt gebeurd.
Open het eerste deel van: "hoe het begon". En laat je alsjeblieft een reactie achter wat je er van vond? Dank je wel.
Let's go! ©