Lieve mensen,
De afgelopen drie jaar heeft hier mijn autobiografie gestaan van 1985-1986. De tijd waarin ik als meisje van elf jaar botkanker kreeg. Mijn complete verhaal heb ik, met alle rauwe emoties en gevoelens die daarbij hoorde, verteld. Met de allesomvattende boodschap dat je ook aandacht aan déze gevoelens mag besteden. Dat, als je kanker hebt overleefd, niet ineens alles vergeten hoeft te worden. Zelfs tien, twintig, dertig, veertig of vijftig jaar later. Jij, of iemand in je omgeving, heeft iets meegemaakt wat niet alledaags is. Iets wat de meeste kinderen, godzijdank, nooit mee zullen maken. De behandelingen en operaties kunnen traumatiserend zijn. Je kunt je onbegrepen voelen en zelfs eenzaam omdat je nergens (h)erkenning vindt. Na kanker probeer je opnieuw je weg te vinden in de 'gewone 'maatschappij. Soms lukt dat, op andere dagen weer niet. Je kunt tegen onbegrip lopen, je partner begrijpt niet wat je doorgemaakt hebt of je ondervindt problemen op je werk. Waardoor je je soms reddeloos voelt. Je bent na kanker voor altijd anders. Er ligt een schaduw op je leven na (kinder)kanker. Een schaduw die je maar niet van je afgeschud krijgt. Je zoekt naar informatie maar je vind weinig. Je stuit op veel onbegrip, want...'je bent immers weer beter? Dus wat zeur je nou?'
En daar wordt het klote gevoel dat diep in je zit nog groter van. De huidige maatschappij is er op gericht om de ogen te sluiten voor de mindere succes verhalen na kanker. Voor de complicaties ontstaan door de chemotherapie, de problemen die je ondervindt ten gevolgen van je handicap die ontstaan is door kanker. Echter is dit niet een negatieve mindset van je....nee, het is simpelweg de realiteit waar je tegen aan kúnt lopen na kanker. En dit deel mag veel meer aandacht krijgen dan het nu krijgt. En dat is niet negatief. Op het moment dat je in ziet dat je tegen problemen aan loopt en dit bespreekbaar gaat maken met je partner, arts of hulp gaat zoeken dan ben je juist heel positief bezig. Je bent immers voor jezelf aan het zorgen! Het leven stopt niet na (kinder)kanker. Ook niet met al je complicaties. Nee...na kinderkanker begint het juist. Want probeer maar eens de juiste wegen te bewandelen en te vinden! Er is niks mooiers dan niét weg te rennen voor het monster dat kinderkanker heet. Kijk het in de bek. Ga er tegenover staan en daag het uit. Zoek hulp. En er is wellicht niet voor alles een oplossing maar de hulp kan je soms ook helpen bij een stukje acceptatie. Want zelfliefde zit niet in ons lichaam dat kapot is maar in ónze mindset, ons brein. En ook al zijn er liters gif door dat brein heen gegaan. We bepalen zelf onze koers. Zelfs na kinderkanker.
Mijn verhalen hier heb ik verwijderd. Waarom? Omdat mijn grootste wens in vervulling is gegaan. Half november komt mijn eigen boek uit. Mijn verhalen van de website zijn aangevuld, toegelicht, uitgebreid en zoveel meer. Dat heb ik gedaan voor iedereen die herkenning zoekt. Voor mensen die nieuwsgierig zijn. Voor mensen die willen leren of eens kortdurend over mijn schouder mee willen kijken naar die tijd. Ja, ik heb veel negativiteit gekend in het leven. Het gebeurde simpelweg en ik had er geen enkele invloed op. MAAR! Waar de storm vandaan komt kunnen we niet beïnvloeden, maar hoe we de zeilen zetten wel! Ik ben er van overtuigd dat zelfs het allerkleinste stapje er 1 is. Pak kanker bij zijn kraag. Het overkomt je, grijp het beet, schud het door elkaar, kijk het na afloop in de bek en bevoel het volledig. Alleen dan kun je verder.
Maar ik ga je eerst meer vertellen over hoe mijn verhaal in 1985 begon;
‘Wie niet weg is, is gezien. Ik kom!’
Ik draai me om en met een grote lach op mijn gezicht ga ik op zoek naar mijn beste vriendinnetje. We spelen verstoppertje in onze mooie grote tuin. We hebben een breed grasveld en zelfs een klein stukje bos. Papa heeft tussen de bomen door slingerende paadjes aangelegd. Ik vind het geweldig om hierin rond te dolen. Het voelt altijd geheimzinnig en spannend. Ik loop in mijn...
Wil je meer lezen? Mijn boek 'Leven met een schaduw' is vanaf half november verkrijgbaar. Ik houd jullie op de hoogte!

Reactie plaatsen
Reacties
Wat kun jij toch fantastisch mijn gevoel beschrijven!
Mooi verwoord weer Lysette. Ik kijk enorm uit naar je boek. Bijna...
Ik kijk uit naar je boek!!
Mooi geschreven lysette ik kijk uit naar jou boek !
Hoi Lysette, toen ik hier las dat je wens is vervulling is gegaan en je boek wordt uitgebracht ging ik gelijk na of het al beschikbaar is. En dat blijkt zo! Heb 'm besteld en inmiddels ook al uit; het greep me zo aan dat ik bleef lezen. Ik ben echt onder de indruk van je verhaal. Van wat je hebt meegemaakt en hoe je het hebt beschreven. Zo ingrijpend! Ik raad iedereen aan je boek te lezen. Zeker de mensen die te maken hebben (gehad) met kinderkanker, waarbij ik ook hun naasten en hulpverleners bedoel. Veel respect en voor jou en je (veer)kracht!